Mechanika układu oddechowego zależy od interakcji płuc, klatki piersiowej, brzucha oraz przepony. Przepona jest aktywna podczas oddychania, a także podczas innych ogólnych ruchów ciała, takich jak podnoszenie i ruch ramion, co oprócz funkcji oddechowej nadaję jej rolę posturalno-mechaniczną. Występuje również duża zmienność fizjologicznej pozycji przepony i wysokości trzonu kręgowego, na której znajdują się kopuły. Kiedy przepona kurczy się i porusza, robi to jednocześnie w wielu kierunkach. Cykliczny skurcz i relaksacja odbywają się w trzech wymiarach i muszą działać skutecznie zarówno w pozycji statycznej, jak i podczas różnorodnych ruchów tułowia i ciała. W obrębie przepony występuje naturalne regionalne odkształcenie, tak, że poszczególne obszary poruszają się w różnych zakresach i orientacjach w różnych sytuacjach. Podczas cyklu oddechowego przepona zmienia się z długiej i cienkiej na szeroką i grubą podczas wdechu. Następuje zmiana kształtu kopuł przepony, zmienia się też dynamika w obrębie centrum ścięgnistego.

Blizny podżebrowe, na przykład w pęcherzyku żółciowym, napięcie spowodowane wrzodami żołądka lub blizna po wyrostku robaczkowym, która powoduje sklejenia po jednej stronie brzucha, dosłownie skleja okolicę pod przeponą, wpływając na jej nieelastyczność i słabą odkształcalność. Globalne ograniczenie może wynikać z ogólnych restrykcji płuc lub opłucnej ściennej. Ten rodzaj wzorca napięciowego często prowadzi do zmienionych i nierównomiernych wzorców oddychania, w których niektóre części przepony pracują bardziej niż inne. Może to objawić się dyskomfortem w okolicy podżebrowej i okolicy dolnej klatki piersiowej lub kulminacją mechanicznych adaptacji w innym miejscu.

Zmienione wzorce oddychania mogą powodować rekrutację dodatkowych mięśni oddechowych, takich jak mięknie pochyłe. Jeżeli taka sytuacja utrzymuje się przez długi czas, mięśnie same w sobie mogą stać się napięte, prowadząc do mechanicznej dysfunkcji szyjno-piersiowej, a tym samym do bólu szyi, koniecznie byłoby rozważenie mechanicznego łańcucha zdarzeń w obrębie klatki piersiowej, aż do okolicy pod przeponowej i brzucha, gdzie byłaby wskazana terapia.

Badanie przepony musi brać pod uwagę wszystkie jej mięśniowe i powięziowe części, a także wszystkie jej przyczepy, takie jak chrząstki żebrowe, górny odcinek lędźwiowy kręgosłupa i więzadła łukowate.

Każdy narząd lub struktura powięziowa przyczepiająca się do więzadeł łukowatych wpływa nie tylko na przeponę, ale także na mechanikę górnego odcinka lędźwiowego kręgosłupa i dolnych żeber. Problemy z powięzią nerkową i restrykcje nerek mogą często wpływać na więzadła łukowate, a także na żebrowo-przeponowe zachyłki opłucnej. W razie problemów mechanicznych w górnym odcinku lędźwiowym kręgosłupa i dolnej części klatki piersiowej narządy te są szczególnie istotne.

Jeśli zmieniona jest orientacja i napięcie więzadeł łukowatych, spowoduje to niejednorodny ruch w obrębie przepony, który może być również przeniesiony na płuca, inne struktury śródpiersia, mostek i wiele elementów układu mięśniowo-szkieletowego.